Şükretmeliyiz?..
Bazı kutsal değerlerin kıymetini ancak yaşayanların daha iyi anlayıp anlatabileceğini düşünüyorum..
Biz bu duygularımızı gerek kutlama mesajlarıyla gerekse eş ve dostla paylaşmaktayız…
Peki ya paylaşamayanlar?
Sapa sağlamken ansızın “gel” çağrısına uyarak göremeyenleri hiç düşünüyor mü?
Oysa onlar şu anda bu mübarek dua duygu selinden yaşamdan “terhis” edildiklerinden dolayı nasiplenemiyorlar, bunu biliyor musunuz?
Sahi hayatın ne kadar farkındayız ve ne kadar kıymetini bilebiliyoruz?
“Son” bu kadar yakınken neden barışı değil de, kavgayı, dargınlığı, daha da önemlisi karışımızdakine haddini bildirmenin derdindeyiz ki?
O kadar bol vakte sahip miyiz acaba?
İşte sizlere algı körlüğünün yol açtığı açmazların insanı nerelere düşürdüğünü, kör döngünün karanlık yollarında yol almamanın örneklerini hatırlatmaya çalışıyoruz!
Bir insan özelliği olan kızgınlıkların ve dargınlıkların ve ona kurduğu tuzakların adlarını vermeye çabaladım.
Oysa:
Yaşamamıza ruhsat verildiği için ne kadar şükretsek azdır değil mi?
İdrak edebildiğimiz ve yaşamaya çalıştığımız içinse bir o kadar daha şükür gerekmez mi?
Hepimiz biliyoruz ki, hayata dair herhangi bir anlaşmamızın olmadığının farkındayızdır diye düşünmek istiyorum!
İşte bunun için bile şükürden başka yapabilecek bir eylemimizin olmadığını görebilmekteyiz.
Hayatın farkında olmak sadece tek taraflı çalışıp çabalamak değil bunu denge unsuruyla yapmak daha anlamlı kılmaktadır.
"Hiç ölmeyecekmiş gibi dünyaya, hemen ölecekmiş gibi ahirete çalış," deyimi en iyi anlatım olsa gerek.
Daha nicelerine “ömrü” yetenlerin ulaşabileceği ender ve az bulunan günlerin ikincisinde bulunmaktayız, “Bera'et” gecesinde!
Sohbeti uzatmak mümkün ama her şeyin az ve öz olanı güzeldir diye düşünmekte, yeni dönemde hepinize hayırlar getirmesini dilemekteyim…
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder