Cephede görev yaptınız mı?

Son günlerde “damar” konuşmalara şahit oluyoruz.

Tarifler o kadar güzel ki neredeyse olan bitenden “seferberlik” hali duygusuna kapılmanız kaçınılmaz duyguların gelişmesine yol açıyor.

Ancak merak ettiğim konu bu hamaset dolu nutuk atmaya çalışanların acaba toprakla buluşmuş ve yoğurulmuş kanı var mı?

Yoksa kendilerine dokunmayan ve başkasının kanının üzerinden mi ahkam kesiyorlar?

Cephe de ihtiyaç duyulsa gidenine rastlayabilir miyiz?

Nesebi olmayanın kendisinin cephede yer almasına da ihtimal vermek ham hayalden başka bir şey değildir!

Dolayısıyla nereden yersen oradan buyur mantığıyla milliyetçiliğin yetmediği yerde manevi duyguları kullanacak ve sömüreceksin anlayışı hayli yaygın görünüyor.

Oysa esas milliyete ihanet “ayakların altından” nasıl oldu da baş tacı oluverdi?

Allah'ın lanetlemesine rağmen geçici dünya menfaati için insanın içini kaldıracak derecede bir “vıcık” anlayışla bu kadar istismar edilebiliyor?

Gerçi “ateşi karnına dolduranın” doyması beklenemez!

Çünkü iştah farklı bir doyumsuzluk algısıdır.

İnsanın “haram helal demeden” yedikçe yeyesi gelir, ateş dahi olsa!..

Kısacası insan öyle garip bir var edilendir ki yapmadığı şeyleri yapmış gibi anlatma hastalığına sahiptir.

Hatta bu tutumu onu “en yükseklerden en aşağılara kadar indirebilmektedir.”

“Aşırılaştıkça aşağılanır” ikazı bunu en iyi anlatan bir uyarı sözüdür.

Ciğeri yanmayanların ciğer yangınından haberinin olması düşünülemez.

Nereden mi anlaşılıyor?

Bozuk sinelerin cızırtılı sesinden elbette ki!..

Hani denir ya; “koyunu olmayana koyun boğazlaması kolay gelir,” diye.

İşte öyle bir şeydir bu hal.

Potini bilmeyenin bağını tarif etmesi gibi bir saçmalık da denebilir.

Sizlerden birilerini de cephede görsek mi?

O zaman tarifini yaptığınız şeyler değer ve önem arz eder diye düşünmekteyim.

Yoksa…

Safsata olarak, ahmak aldatma girişimidir.

Başka da izah bulamıyorum…